No­vi ro­man Vla­di­mi­ra Kec­ma­no­vi­ća, ,,Osa­ma”, auto­ra kult­nih ro­ma­na „Top je bio vreo” i „Ka­i­nov oži­ljak”, usko­ro će se na­ći pred pu­bli­kom u iz­da­nju ,,La­gu­ne”.
„Pri­je ko­ju go­di­nu, u jed­nom nju­jor­škom pa­bu, igrom slu­ča­ja ili sud­bi­ne sreo sam ži­vo­pi­snog čo­vje­ka iz Bo­sne. Is­pri­čao mi je pri­ču o mla­di­ću ko­ji je, iz­gu­biv­ši ra­zum, umi­slio da je Osa­ma bin La­den i svo­ju op­se­si­ju pla­tio ži­vo­tom. Shva­tio sam da ta re­pli­ka An­dri­će­ve ’Pro­kle­te avli­je’ smje­šte­na u re­al­nost da­na­šnjeg Bal­ka­na mo­ra da bu­de za­pi­sa­na”, ka­zao je Kec­ma­no­vić po­vo­dom iz­la­ska no­ve knji­ge.
Isto­ri­ja se po­na­vlja, a zlo ne bi­ra, kao da nam po­ru­ču­je pi­sac, ka­ko na usta ne­sreć­nog srp­skog dje­ča­ka iz ro­ma­na „Top je bio vreo”, ta­ko sa­da i kroz ogle­da­lo ne­sreć­nog „je­ti­ma” Ba­je iz „Osa­me”. Ži­vo­pi­snim bo­san­skim go­vo­rom, pre­po­zna­tlji­vim sti­lom sa je­zgr­o­vi­tim i isje­če­nim re­če­ni­ca­ma, du­ho­vi­to gra­de­ći ne­za­bo­rav­ne li­ko­ve mje­šta­na, rat­nih pro­fi­te­ra, do­đo­ša i po­ro­blji­va­ča, dži­ha­di­sta i sfo­ro­va­ca, no­vih sil­ni­ka i sta­rih po­ro­di­ca ko­je je rat ra­zo­rio, Kec­ma­no­vić su­ve­re­no po­tvr­đu­je svo­je vi­so­ko mje­sto u sa­vre­me­noj srp­skoj knji­žev­no­sti.
Pri­po­vje­dač ove po­tre­sne pri­če, sta­ri mu­sli­man iz Bo­sne, is­po­vi­je­da svoj ži­vot ne­ka­da­šnjem ze­mlja­ku s ko­jim se na­šao u Ame­ri­ci, gdje je do­spio po­sli­je naj­no­vi­jih ra­to­va i ras­pa­da Ju­go­sla­vi­je. Nje­go­va pri­ča o bo­san­skoj ka­sa­bi i nje­nim ži­te­lji­ma, o svom po­bra­ti­mu Mu­ra­tu kog su kao ino­ko­snog be­gov­skog si­na ubi­li „nje­go­vi” u vri­je­me gra­đan­skog ra­ta, o moć­ni­ci­ma i žr­tva­ma jed­nog do ju­če mir­nog i sro­đe­nog svi­je­ta i, kao oko­sni­ca, o Mu­ra­to­vom si­nu Ba­ji ko­ji se u po­mra­če­nju uma po­is­to­vje­ću­je sa Osa­mom bin La­de­nom – kao da se pri­zi­va po­vi­jest o Ća­mi­lu i Džem-sul­ta­nu, sa­mo na ovim pro­sto­ri­ma i u sko­ra­šnje vri­je­me, u ov­da­šnjoj „pro­kle­toj avli­ji”.
„No­vi ro­man Vla­de Kec­ma­no­vi­ća je dje­lo ko­je mo­že­mo svr­sta­ti u ža­nr knji­ga ’otvo­re­nih ve­na’. Pi­san je je­zi­kom nje­go­vog dje­tinj­stva, go­vo­rom u ko­me su iz­o­sta­vlje­ni vo­ka­li i gdje se zna­če­nja ri­je­či gu­be u bu­ji­ci stra­sti i osje­ća­nja ko­ja auto­ro­ve ju­na­ke vo­de kroz sna­žne za­ple­te. Svi ra­do­vi na ovoj knji­zi su po­sta­vlje­ni na istin­skoj osno­vi, dok se ži­vo­pi­sni li­ko­vi i nji­ho­ve sud­bi­ne pre­pli­ću po for­mu­li isto­ri­je po­sljed­njeg ju­go­slo­ven­skog ra­ta. Di­van pri­mjer! Srp­ski pi­sac tran­scen­di­ra je­zi­kom bo­san­skih mu­sli­ma­na. Hra­bro po­što­va­nje kom­ši­je i me­lan­ho­lič­no po­zna­va­nje ka­sa­be, nje­nih za­ko­ni­to­sti, te pro­na­la­že­nje for­mu­le tra­gi­zma ju­na­ka knji­ge Mu­ra­ta, a ka­sni­je i nje­go­vog si­na ko­ji se po­is­to­vje­ću­je sa Osa­mom bin La­de­nom. Ro­man ’Osa­ma’ – još je­dan tri­jumf Kec­ma­no­vi­će­vog čo­vje­ko­lju­blja”, ka­zao je po­zna­ti re­di­telj Emir Ku­stu­ri­ca.A.Ć.


Slič­nost sa An­dri­ćem

„Di­ja­lekt sti­če do­sto­jan­stvo kad se na nje­mu is­pri­po­vi­je­da ve­li­ko umjet­nič­ko dje­lo. Zna­lač­ki i ma­e­stral­no, Kec­ma­no­vić svoj knji­žev­ni svi­jet pro­gram­ski ukla­pa u An­dri­će­vu tra­di­ci­ju, a mo­žda i naj­ve­ća slič­nost Kec­ma­no­vi­ća sa An­dri­ćem jest u nje­go­vom du­bin­skom ra­zu­mi­je­va­nju tra­gi­zma isto­rij­ske sud­bi­ne bo­san­skih mu­sli­ma­na”, pi­še Mu­ha­rem Ba­zdulj o Kec­ma­no­vi­ću.